مطلق و مقید متحد السببمطلق و مقید متحد السبب به مطلق و مقیّد یکسان به لحاظ سبب حکم اطلاق می‌شود. ۱ - تعریفمطلق و مقید متحد السبب، آن است که سبب حکم در مطلق و مقید یکسان می‌باشد، خواه جهت حکم یا کیفیت آن ( ایجاب و سلب ) یکسان باشد یا نباشد؛ مثل این که گفته شود: «اکرم عالما لعلمه و اکرم عالما فقیرا لعلمه»، یا: «اطعم عالما لعلمه و اطعم عالما فقیرا لعلمه» و یا: «ان ظاهرت فاعتق رقبة و ان ظاهرت فاعتق رقبة مومنة». در دو مثال اول، سبب حکم «علم» و در مثال سوم «ظهار» است. در صورتی که مطلق و مقید متحدالسبب باشد مطلق بر مقید حمل می‌شود، مگر این که هر دو سالبه باشند که به هر دو عمل می‌شود. [۲]
المحصول فی علم اصول الفقه، فخر رازی، محمد بن عمر، ج۳، ص۱۴۲.
[۳]
الفصول الغرویة فی الاصول الفقهیة، اصفهانی، محمد حسین، ص۱۶۹.
[۴]
اصول فقه، رشاد، محمد، ص۱۷۳.
۲ - پانویس
۳ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۷۴۳، برگرفته از مقاله «مطلق و مقید متحد السبب». رده‌های این صفحه : مطلق و مقید
|